Scherp de geest

Scherp de geest

De wind waait door mijn haren. Ik trek de rits van mijn jas wat verder omhoog. Het is vandaag een koude, natte dag. Herfstig.

Ik was al vroeg op weg met de auto voor een rit van een uur heen en een uur terug. Ergens iets terugbrengen. Op zich prima om dat te doen. Radio 1 aan, een zender die ik graag luister. Het nieuws van alle kanten, het komt voorbij. Als een onderwerp of een spreker me niet bevalt, zet ik even muziek op. Mijn telefoon is in de auto aangesloten en ik kan zo heel gemakkelijk in mijn Spotifylijst naar mijn favoriete muziek scrollen. Veilig hoor, ik hoef de telefoon niet vast te pakken.

Waar is de tijd gebleven dat we in de auto naar krakende middengolfzenders zaten te luisteren of versleten cassettebandjes in de sleuf duwden. Bandjes die na verloop van tijd heel langzaam aan uitrekten, waardoor de muziek vervormde en ging rondzingen. Nu heb ik een catalogus van miljoenen nummers onder handbereik.

Spraakmaker op Radio 1 deze ochtend is Jeroen Smit. Ik vind Jeroen een sympathieke man, een heldere denker en een goede spreker. Hij mag op alles en nog wat reageren. Het gaat deze ochtend heel veel over de economische kant van de crisis. Jeroen betoogt bij herhaling dat deze crisis echt iets heel uitzonderlijks is en dus ook uitzonderlijke maatregelen vraagt. Zo heeft hij samen met twee gelijkgestemden (Ewald Engelen en Marcia Luyten) een manifest geschreven en in de Volkskrant gepubliceerd waarin zij betogen dat steun van de regering in deze coronadagen en in de toekomst niet naar bedrijven moet die het alleen maar om geld verdienen gaat. Die moeten eventuele steun terugbetalen. Om in aanmerking voor steun te komen, moeten bedrijven een grote mate van sociale rechtvaardigheid hebben en denken en werken aan duurzame oplossingen voor onze samenleving. Ik vat het even kort samen. Zie voor de hele tekst deze link. 

Ik raad het aan om een keer te lezen; geen eenvoudige kost, je hoeft het er niet mee eens te zijn, maar het lezen ervan scherpt wel je geest, zeker met het oog op de vraag wat deze crisis ons in de toekomst gaat en zal brengen.

Los van de inhoud van deze tekst, bedacht ik me in de auto dat ik deze tijd ook zelf weer gebruik om over mijn eigen dagelijks bestaan na te denken. Ik ben de afgelopen week vrij geweest en heb het nodige overdacht. Hoe vergaat het mij, doe ik de dingen die ik doe wel zoals ik ze zou willen doen? Wat kan ik anders, wat beter? Waar voel ik me senang bij, wat zijn de Big Frogs op mijn pad, die kikkers die onvermijdelijk zijn en niet aan de kant geschoven kunnen worden. Het hardlopen is daarbij de ideale manier om eens bij mezelf te rade te gaan. Ik gebruik die tijd om mijn gedachten te ordenen. Werkt prima en fijn.

Jeroen Smit inspireert mij weer om door te denken. Om echt iets te kunnen veranderen bij jezelf of in onze maatschappij, is volhouden misschien wel het lastigste, maar ook het belangrijkste element. Scherp de geest en niet de zeis en geef niet op.

Ik schreef eerder al dat ik niet even positief ben over wat deze crisis aan veranderingen teweeg gaat brengen. Als ik om mij heen kijk, hoor ik gelukkig veel mooie verhalen, goede voornemens en dappere plannen. Maar tegelijkertijd hoor ik ook veel teksten die doen denken aan ‘voor corona’. Ik hoor een meneer van de CNV en een meneer van de FNV die praten in teksten uit de jaren zestig. Ik hoor ook de partijen van de andere kant die graag terug willen naar hoe het was. Oeverloze discussies, niet echt oplossingsgericht.

Ik moet bij dit alles denken aan een bevriende fotograaf. Thijs. Thijs is een zelfstandig denker, die veel dingen graag anders doet. Beetje dwars, maar wel altijd doordacht. Thijs is een vragensteller die vervolgens op zoek gaat naar antwoorden. Zo ook in coronatijd. Voor heel veel fotografen is de orderportefeuille leeg. Geen opdrachten in de agenda en matige vooruitzichten. Wat doe je dan? Gebruik maken van allerlei regelingen? Zeker. Maar Thijs niet. Thijs gooit het roer om. Niet bij de pakken neerzitten, maar van een andere passie zijn nering maken en de fotografie de tijdelijke tering wensen. Misschien voor een paar maanden, misschien wel voor de komende jaren. Thijs is wijn gaan inkopen en verkopen. Hij haalt de wijn uit Frankrijk, regelt voor de import alles wat hij moet regelen en spreekt via Social Media zijn hele netwerk aan om die wijn bij hem te kopen. Niet een of twee lullige flesjes, maar direct een paar dozen, want dat zet zoden aan de dijk, houdt de prijs laag en geeft hem zekerheid. En het werkt. Check www.reisjelangsdewijn.nl. Dat is Thijs. Hard werken en volhouden en het lukt.

Ook dat is anders denken en er vol voor gaan. Is dat makkelijk? Nee. Kost dat tijd? Ja. Verandering kost tijd. Volhouden is het adagium. De cassettebandjes waren er ook niet vanzelf. Spotify moest zich ook bewijzen. Mensen als Jeroen Smit en Thijs Heslenfeld inspireren mij. Als ik hardloop, overdenk ik mijn status, mijn worstelingen, mijn dromen. Het is lastig. Waar ben ik blij mee en wat kan er mooier, beter, anders? Wat mag en wat moet? En hoe ga ik dat doen en hoe zou ik willen dat ‘we’ het met elkaar anders gaan doen? Hoe meer ik nadenk, hoe meer antwoorden ik krijg.

Het is nu wel een tijd om zaken aan te pakken.

Willen we het anders, wil ik het anders, dan moeten de mouwen opgestroopt en het vizier op scherp. Scherp niet de zeisen. Dat brengt ons terug naar hoe het was. En dat willen we niet meer. Maar richt je vizier op het goede en durf vooruit te kijken.

Houd vol. Andrà tutto bene.

Jason Mraz - Look For The Good